Kaplica cmentarna pw. św. Sebastiana, bo o niej mowa, znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce. Św. Sebastian to m.in. patron chorych na choroby zakaźne. Kaplica powstała w 1722 roku z fundacji okolicznych mieszkańców. Pierwotnie budowla znajdowała się na terenie wsi Stare Maniowy, lecz w latach 1987-1988 XX w. została przeniesiona na cmentarz w Nowych Maniowach. Przeniesienie świątyni było związane z powstawaniem zbiornika czorsztyńskiego.

Maniowy nie po raz pierwszy i nie ostatni padły ofiarą epidemii. W 1708 roku epidemia dżumy zabiła 60 osób, kolejna była epidemia czerwonki w latach 1720-1721, która zabrała 130 osób. Budowa kaplicy nie odwróciła złego losu, kolejna przyszła cholera w 1873 roku, zabijając 230 osób. W 1890 roku epidemia czerwonki i tyfusu zabrała kolejne 52 osoby. Jak widać św. Sebastian nie uchronił wsi.

Kaplica pw. św. Sebastiana w Maniowach zbudowana została z drewna modrzewiowego na kamiennej podmurówce. Jednokalenicowy dach pokryto gontem. Warte uwagi są niskie podcienia na słupach, które otaczają kaplicę, nazywane są sobotami. Nazwa nawiązuje do dnia tygodnia, w którym wierni, którzy mieli do przebycia znaczne odległości, aby stawić się na niedzielnym nabożeństwie, często przybywali dzień wcześniej. Podcienia takie chroniły ludzi przed deszczem czy wiatrem, zaś w budynek chroniły podwaliny przed wilgocią z opadów. Na dachu, od strony zachodniej, znajduje się wieżyczka na sygnaturkę (najmniejszy z dzwonów), nakryta baniastym hełmem z iglicą.

Wyposażenie kaplicy powędrowała do nowego kościoła, a we wnętrzu obecnie podobno znajdziemy jedynie składzik cmentarny.

Spacery po cmentarzach nie są popularne, lecz zajrzyjcie tu i zachwyćcie się architekturą tej małej świątyni.
 

---

Źródła: